اخلاق در ورزش
ورزش به عنوان عاملی برای سلامت جسم و سلامت روح تعریف شده است، که تن سالم، روان سالم و افراد سالم می سازد. اخلاق از مهم ترین بخش های سلامت روح وروان است که رابطه ای مستقیم با ورزش دارد. ورزش پتانسیل درونی افراد را به نحوی خود خواسته و ارادی و لذت بخش تخلیه می کند و انسان تخلیه شده از شادی های درونی احساس آرامش می کند. ورزش تندرستی را جایگزین رخوت و بی تحرکی می کند و بیماری های ناشی ازعدم تحرک را از ورزشکار دور می کند.
اخلاق حرفه ای در ورزش
ورزش پدیده ای جمعی، جهانی و تاریخی است. ورزش از یک طرف به عنوان یک نهاد اجتماعی دارای کارکردهای خاص خود برای نظام اجتماعی ایست و از طرف دیگر به عنوان جزیی از نظام اجتماعی تحت تأثیر نظام کل می باشد. ورزش پدیده ای اجتماعی با قدمتی برابر با پیدایش خود انسان است و دارای ارزش ها و هنجارها، قواعد و قوانین و آداب رسوم خاص خود می باشد.
ورزش به شکل رسمی و غیررسمی آن بدون قواعد و قوانین وجود عینی ندارد. ورزش در هر جامعه ای متأثر از ساختار اجتماعی حاکم بر همان جامعه و بیانگر ارزش ها و هنجارهای حاکم بر آن جامعه بوده و شکل می یابد.
ارائه تعریفی دقیق از ورزش به راحتی امکان پذیر نیست، زیرا نمی توان تعریفی ارائه داد که همه رشته های مختلف ورزشی را دربرگیرد. کواکلی، ورزش را عبارت از یک فعالیت رقابتی نهادینه شده که مستلزم کاربرد نیروی جسمانی شدید و یا استفاده از مهارتهای جسمانی پیچیده به وسیله شرکت کنندگانی است که توسط عوامل درونی و بیرونی تحریک می شوند تعریف می کند .
اصول اخلاقی در ورزش
برخی از وظایف و فضایل اخلاقی که یک ورزشکار باید آنها را در میادین ورزشی رعایت کند.
- جهاد با نفس امّاره: یعنی، مبارزه با هوا و هوسهای شیطانی که آدمی را به سوی گناه و معصیت فرا می خواند. یک ورزشکار باید – همانند هر انسان دیگری- با این هوسهای شیطانی مبارزه کرده و بر آنها غلبه کند .
- گذشت و بخشش: یک ورزش کار، باید دارای روحیه گذشت و بخشش باشد. وقتی در اوج قدرت و توانایی بوده و بر رقیب خود برتری و پیروزی یافته، بر او سخت نگیرد و در صدد انتقام جویی و صدمه زدن به حریف برنیاید. او باید عفو و گذشت را شکرانه پیروزی خویش قرار دهد .
- رقابت شرافتمندانه و جوانمردانه: یکی از ویژگی ها در برخی از ورزشها «رقابت» است. در مباحث اخلاقی رقابت فرد به فرد است که اهمیت و محوریت دارد.در همین رقابت است که مهارت های جسمی و روحی، توانایی ها و هم آهنگی ها باهم جمع می شوند و موجب رشد جسمی و روحی یک ورزشکار می شود .
- پرهیز از تکبّر : ورزشکار هر چند نیرو مند باشد نباید به قدرت ، توان و مقاماتی که دارد مغرور شده و بر دیگران تکبر ورزد .
نگاهی فلسفی بر سیر اخلاقیات در ورزش
فهرست مطالب
مقدمه
جایگاه ورزش و اخلاقیات در تاریخ ایران
بررسی جایگاه اخلاقی ورزش در اسلام
اهداف پنج گانه تربیت بدنی
اهداف تکامل اخلاقی
گذری بر مفهوم اخلاق
اخلاق ورزشی در غرب
مشکل کجاست؟
بحث و گفتگو
نتیجه گیری
منابع ومآخذ