در سال ۱۳۴۵ شیخ عثمان نقشبندی در کردستان تعدادی بوته ی توت فرنگی از ترکیه وارد کرد و آنها را در باغ معروف خود واقع در روستای دورود” در نزدیکی شهرستان سروآباد کشت نمودند که به رقم ” کردستان ” مشهور شد.
در قرن چهاردهم در فرانسه توت فرنگی های وحشی از جنگل به زمین زراعتی منتقل شد و از آن به عنوان یک گیاه اهلی استفاده گردید.
توت فرنگی در ایران برای اولین بار در سال ۱۳۱۷زمان صدارت اتابک اعظم از فرانسه به ایران آورده شد و در باغ فلاحت کشت گردید و به همین نام ( اتابکی) رقمی در ایران شناخته شد.
متأسفانه با واقعه ۱۳۲۰ باغ فلاحت رها و کلیه ی درختان مثمر و بوته های توت فرنگی خشک شدند.
در سال ۱۳۴۵ شیخ عثمان نقشبندی از کُردستان تعدادی بوته ی توت فرنگی از ترکیه وارد و آنها را در باغ معروف خود واقع در روستای دورود” نزدیکی شهرستان سروآباد (استان کردستان) کشت نمودند که به رقم ” کردستان ” مشهور شد.
حتما بخوانید : کشت توت فرنگی گلخانه ای هیدروپونیک
طی سالهای بعد به ویژه دهه اخیر ارقام تجاری با عملکرد بیشتر توسط مرکز تحقیقات تائید و در این منطقه کشت شده است. این ارقام بازار پسندی بیشتری دارند اما از لحاظ طعم و مزه رقم کردستان علیرغم فساد پذیری بالا بهترین طعم را دارد.
سهم استان کردستان در کشت توت فرنگی در سطح کشور حدود ۸۶ درصد می باشد.سایر ارقام توت فرنگی که در ایران کشت می شوند عبارتند از:
رقم کردستان: خوش طعم با بافت نرم و نسبت به سایر ارقام ریزتر است.
رقم مرگ: بعد از خوردن میشه یه مقدار مزه تلخی رو احساس کرد.
رقم سلوا :چهار فصل و دارای عملکرد بالا که میوه آن دوکی شکل بوده و در انتها حالت تاج خروس دارد.
رقم کوئین الیزا: یک فصل و دارای میوه درشت و خوش مزه
رقم پاروس: یکی از بهترین رقم ها برای مناطق کوهستانی است. چنانچه میوه را به دو قسمت تقسیم کنیم یک مقدار توخالی است.
رقم کاماروسا: این رقم یک فصل می باشد و گرد است.
رقم دیامنت:یک فصل است.رقمی با خصوصیات سلوا ولی از لحاظ طعم و مزه به رقم کردستان شبیه است