تحلیل گفتمان به مثابه یک روش تحقیق در علوم انسانی
چکیده مقاله:
انسان ها زبان را به منظورهای مختلفی چون انتقال و کسب اطلاعات، بیان احساسات و مواردی از این قبیل به کار می برند. از طرفی دیگر انسان ها به کمک تجربه های شخصی خود از م حیط بیرون و گفتار دیگران برداشت ها و تعابیری حاصل می کنند که گاه با واقعیت تطابق دارد و گاه فاصله ای در این بین موجود است و همین عدم تطابق برخی تعابیر با واقعیت ها انگیزه ای شد تا نظری هر چند گذرا به این جنبه بررسی زبان یعنی تحلیل گفتمان افکنده شود تحلیل گفتمان که در زبان فارسی به سخن کاوی، تحلیل کلان ، و تحلیل گفتار نیز ترجمه شده است

یک گرایش بین رشته ای است که از اواسط دهه ۱۹۶۰ تا اواسط دهه ۱۹۷۰ در پی تغییرات گسترده علمی –معرفتی در رشته هایی چون انسان شناسی، قوم نگاری، جامعه شناسی خرد ، روان شناس ی ادراکی و اجتماعی، شعر، معانی بیان، زبان شناسی و سایر رشته های علوم اجتماعی و انسا نی علاقه مند به مطالعات نظام مند ساختار، کارکرد و فرآیند تولید گفتار و نوشتار ظهور کرده است. در این مقاله با رویکردی نظری سعی شده است تحلیل گفتمان و ابعاد آن به عنوان یک روش تحقیق در علوم انسانی نشان داده شود.

کلیدواژه‌ها: علوم انسانی، تحلیل گفتمان، روش تحقیق، علوم اجتماعی، دانشگاه.

نحوه استناد به مقاله:
در صورتی که می خواهید در اثر پژوهشی خود به این مقاله ارجاع دهید، به سادگی می توانید از عبارت زیر در بخش منابع و مراجع استفاده نمایید:
حاتمی, علی و سمیرا جبارنژاد، ۱۳۸۵، تحلیل گفتمان به مثابه یک روش تحقیق در علوم انسانی، کنگره ملی علوم انسانی، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی،
در داخل متن نیز هر جا که به عبارت و یا دستاوردی از این مقاله اشاره شود پس از ذکر مطلب، در داخل پارانتز، مشخصات زیر نوشته می شود.
برای بار اول: (حاتمی, علی و سمیرا جبارنژاد، ۱۳۸۵)
برای بار دوم به بعد: (حاتمی و جبارنژاد، ۱۳۸۵)
برای آشنایی کامل با نحوه مرجع نویسی لطفا بخش راهنمای سیویلیکا (مرجع دهی) را ملاحظه نمایید.