توسعه یا چپاول پیتر اوانز

چکیده پاورپوینت
مقدمه
چگونه دولتی از ظرفیت مناسب جهت ایفای نقش مثبت در توسعه صنعتی برخوردار است؟ در این اثر، پیتر اوانز استاد دولت در اقتصاد، پاسخ سوال فوق را از یک سو به خودگردانی یا استقلال بوروکراسی «وبری» وابسته دانسته و از سوی دیگر با عمق اتکای دولت به جامعه مرتبط می داند.

مفهوم محوری «خودگردانی یا استقلال متکی به جامعه» وی را قادر می سازد تا بین دولتهای یغماگر، توسعه گرا و میانی تمایز قائل شده و موقعیت برخی دولتها را در توسعه صنعتی به دلیل ایفای نقشهای جدیدی همچون «قابلگی» و «پرورشگری» علاوه بر «تولی» و «تصدی» گذشته ارزیابی کند.

در این کتاب فقط یکی از وظایف دولت که ترویج رشد صنعتی با محوریت رشد صنایع فناوری اطلاعات IT در کشورهای صنعتی شونده جدید مانند برزیل،هندوستان و کره در دهه های ۱۹۷۰و۱۹۸۰ بررسی شده است چرا که IT باعث خواهد شد جرقه توسعه در قرن ۲۱ زده شود. در این تحقیق مساله نوع دخالت دولت است نه مقدار آن.

نقشهای متفاوت دولت در رویکرد نهادی

نقش متولی گری : نقشی قانونگذار، مواظب و مراقب توسط دولت که همین قوانین ابتدایی و دست و پاگیر مانع اصلی برای تحول است.
نقش متصدی گری : دولت نقش تولید کننده را به خود میگیرد؛ مستقیم درگیر فعالیت های تولیدی و جایگزین اصلی برای بخش خصوصی است.
نقش قابله گری : تشویق بخش خصوصی به ایفای نقش کارآفرین اولویت این نقش است. این تشویق میتواند به صورت بر پا کردن گلخانه، دادن سوبسید، محدود کردن واردات و وضع تعرفه، تشویق کارآفرینی داخلی، سرمایه های داخلی و خارجی باشد.
نقش پرورشگری : بعد از ظهور گروههای کارآفرین نوبت به حمایت از آنهاست؛ چرا که در چالشهای جدید و فراز و فرود تحولات بازار جهانی، قدرت مقاومت و رشد پیدا کنند.

انواع دولتها

۱- توسعه گرا
– دولتی است که ترکیب استقلال و اتکا به جامعه در آن وجود داشته باشد. در تحلیل نهادی تطبیقی، دوری و نزدیکی به این معیار سنجش توسعه گرایی یا متضاد آن است .
– ترکیب استقلال متکی به جامعه ویژگی بنیادی وزیربنای ساختاری برای سنجش نقش دولت در تحول صنعتی است. (خودگردانی و اتکا به اجتماع را در کنار هم دارند)
– نه تنها تحول صنعتی را سرپرستی نمی کند بلکه در ایجاد تحول نقش ایفا میکند
– شایسته سالاری قوی و پاداشهای شغلی درازمدت که باعث ایجاد مسئولیت و حس همبستگی سازمانی است

۲- یغما گر
– این دولت نقطه مقابل دولت توسعه گرا است.
– فقدان قانونمندی، جایگزینی روابط به جای ضوابط، شکاف زیاد بین قدرت سیاسی و اجتماعی و عدم انسجام دیوانی از ویژگی های این دولت است.
– از جامعه مایه می گذارد و حتی در مفهوم انباشت سرمایه نیز به توسعه اهمیت نمی دهد
– روابط شخصی تنها منبع همیشگی است و به حداکثر رساندن منافع فردی بر پیگیری اهداف جمعی اولویت دارد
– رابطه با اجتماع در رابطه تک تک مقامات مسئول خلاصه می شود نه رابطه بین رای دهندگان و دولت در قالب یک تشکیلات و سازمان

۳- میانه
حد فاصل دو دولت قبلی است. آمیزه های ناقص از ترکیب ذکر شده، فقدان گزینشگری برای پروژه های تحول صنعتی و عدم پیشبینی آینده از ویژگی های این نوع دولتها است.

نمونه دولت های یغماگر: زئیر

قوی: دارای قدرت استبدادی،قدرت زیر ساختی چشمگیر،توانایی استخراج و تصرف منابع
ضعیف: ناتوان از آن است که اقتصاد و ساختار اجتماعی تحت حکومتش را متحول سازد
هیچ طبقه یا جامعه مدنی سازمان یافته ای وجود ندارد
مهار دستگاه دولت در دست گروه کوچکی از افراد است که با هم پیوند شخصی دارند
سیطره دستهای نامرئی بازار بر رفتار دولت، خشونت سرکوب گرانه و روابط بازار، کمبود دیوانسالاری
به جای رفتار قانونمند و پیش بینی پذیر دیوانسالاری، شخص باوری و بازاری کردن سیطره دارد و شکل گیری بورژوازی تمایل به سرمایه گذاری درازمدت تولید تقریبا ناممکن است. بنابراین فقدان دیوانسالاری دولت را غارتگر می کند نه حضور آن.

نمونه دولت های توسعه گرا:کره

دولت بطور سنتی کارکنانش را از با استعدادترین دانش آموختگان برجسته ترین دانشگاه ها انتخاب می کرد.( استخدام شایسته سالارانه)
با به قدرت رسیدن پارک رابطه همزیستی بین دولت و چائبول (شرکت های بزرگ چندمنظوره کره) شکل گرفت که در اوضاع کم سرمایه ۱۹۸۷ این دولت بود که به سرمایه دسترسی داشت.دولت از طریق قدرتش در زمینه تخصیص سرمایه،تمرکز قدرت اقتصادی چائبولها را تقویت کرد. اتکا به جامعه بر گروه کوچکی از شرکت های بزرگ متمرکز بود.
EP دفتر برنامه ریزی اقتصادی، یک سازمان راهنما و مرکزیتی برای پدیدآوردن تخصص ها و استعدادها بود و دولت کره نمی توانست ادعا کند روابط نهادی تعمیم یافته ای با بخش خصوصی برقرار کرده است.