عینک
مقدمه
بطور کل ، صنعت اپتیک آمیخته از علوم مختلفی همچون : فیزیک ، شیمی ، ریاضی، علوم مهندسی و غیره می باشد و پیشرفتهای زیاد و فن آوریهای جدیدی هم در این زمینه حاصل شده است . حتی در موارد بسیاری ،نوآوریها و اختراعات و ابداعات و اکتشافات دیگر مرهون بهره گیری از این صنعت می باشد. به همین دلیل در کشورهای صنعتی و پیشرفته از اهمیت ویژه ای برخوردار است . همینطور اشخاصی که در این زمینه فعالیت و یا مسئولیتی دارند، از احترام خاصی برخوردار می باشند.
رشته عینک سازی هم یکی از بخشهای مهم این صنعت می باشد و یک مؤسسه عینک سازی مسئولیت سنگینی در قبال نسخه های تجویزی دارد، در حقیقت مکمل زحمات و معاینات دقیق یک پزشک و یا بینایی سنج می باشد. لذا در جوامع مترقی جهت فراهم آوردن هر چه بهتر دید بیمار و رفع عیوب انکساری چشم ، همکاری نزدیکی بین پزشک معالج و عینک ساز مربوطه مشاهده می شود. ما هم اگر بخواهیم یک همکار ایده آل و مکمل زحمات پزشک معالج باشیم می بایستی التزام عملی و آشنایی با مفاهیم اولیه عینک سازی و پدیده های نوین این صنعت را داشته باشیم .
هدف از آشنایی با مفاهیم اولیه عینک سازی همان تهیه و تنظیم فریم و عدسی مناسب طبق نسخه تجویزی در نهایت فراهم نمودن دید بهتر برای بیمار می باشد. در یکی از معتبرترین کتابهای مرجع و آموزشی جهان به نام (System for ophthalmic dispensing, Clifford W.Broosh, 1996) که در تهیه این جزوه بهره گیری قابل توجهی از این کتاب شده . در مورد تعریف فریم اینگونه نوشته است :
آن بخش از عینک که عدسی های تجویزی را بطور صحیح مقابل چشمان قرار می دهد، فریم نامیده می شود. در حقیقت با این تعریف ، وظیفه اصلی عینک ساز را مشخص نموده است .
بطور کل ، هر شخصی از اشخاص حقیقی و یا حقوقی چه در آموزش، تجویز و چه در تولید و ساخت و عرضه وسایل اپتیکی فعالیت دارد، رضایت و فراهم نمودن بینایی مناسبی برای بیمار را میبایستی سرلوحه کار خود قرار دهد.
البته ، در رابطه با علم و هنر و فن عینک سازی ، کتب و مقالات فنی و آموزشی فراوانی در سطح جهان تألیف شده که مطالعه و کاوش در آنها بسیار مفید و لازم می باشد. ولی آنچه در اولویت و مسلم و ضروری است ، همانا دانستن چندین عمل اصلی می باشد که شامل کلیه اعمال صحیح قرار دادن عدسی تجویزی ، مقابل چشم بیمار می شود.
نگاهی به تاریخچه ی عینک
می گویند که عینک، سواد نمی آورد، اما آدم های عینکی هم بی سواد نیستند. شاید جالب باشد بدانید اصلاً این عینک از کجا پیدایش شد.
به نظر می رسد در زمان مصری ها، رومی ها و یونانی های باستان هیچ گونه ی وسیله ی کمک بینایی وجود نداشته است. این نظر از روی نامه ی یک فرد رومی که صد سال پیش از میلاد نوشته شده و در آن تأکید دارد که او به خاطر سن زیادش و این که دیگر نمی تواند مطالعه کند، تأیید می شود.
مشهور است که «سنکا» تراژدی نویس رومی- که در سال چهارم پیش از میلاد می زیسته است، کتاب ها را با نگاه کردن به وسیله ی یک کره شیشه ای پرآب که سبب بزرگ نمایی می شده، مطالعه می کرده است.