نظریات نئوکلاسیک

مقدمه
تئوری نئوکلاسیک پس از سال ۱۹۲۰ مقارن با رکود اقتصاد جهانی شکل گرفت. محور عمده این دیدگاه توجه به عوامل انسانی در محیط کار است.
این دیدگاه براین باور استوار است که انسان ها اجتماعی خودشکوفا هستند. فرد در محیط کار در جستجوی ارضای روابط اجتماعی است،به فشار گروهی پاسخ می دهد و خواهان خودشکوفایی است.

برخلاف تئوری کلاسیک که به کارگران بعنوان عامل اقتصادی اشاره دارد این مکتب عنوان می نماید که افراد بجای فکر کردن درباره نیازهای اقتصادی بیشتر در اندیشه روابط انسانی هستند. عواملی چون تعامل گروهی،مشارکت و ارتباطات موثر بر میزان بهره وری و کارایی تاثیر بسزایی دارند.

این تئوری بر پایه کلاسیک بنا شده با این تفاوت که نظریه کلاسیک اصلاح شده وتوسعه یافته است.

با توجه به عوامل ذکر شده تعریفی که تئوری نئوکلاسیک از سازمان ارائه می دهد را به اینصورت بیان کرد:
سازمان عبارتست از مجموعه گروه های انسانی که اهداف مشترکی دارند.
عوامل کلیدی که نئوکلاسیک ها به ان اشاره داشتند:
– فرد
– گروه های کار یا سازمان های غیر رسمی
– مدیریت مشارکتی