تحقیق در مورد ادبیات عامیانه‌

تحقیق در مورد ادبیات عامیانه‌

ادبیات عامیانه‌

بخشی از تحقیق در مورد ادبیات عامیانه‌
اَدَبیّاتِ عامیانه‌ .ادبیّات‌ توده‌ مردم‌ ایران‌، اثر مردمانی‌ بی‌سواد یا کم‌سواد و غالباً شفاهی‌،. که‌ از جهت‌ ساختار و محتوا، با ادبیّات‌ سنّتی‌ مکتوب‌ فارسی‌ متفاوت‌ است‌. زبان‌ ساده‌، لحن‌ عامیانه‌، حالات‌ و اندیشه‌های‌ عوام‌ در این‌ ادبیّات‌ نمایان‌ است‌. (نک‌: ریپکا، ص‌۲۳۹ـ۲۴۰).

امروزه‌ ادبیّات‌ عامیانه‌ در نقاط‌ گوناگون‌ ایران‌ با گویشهای‌ متفاوت‌ میان‌ مردم‌ مناطق‌ گوناگون‌ مشهور و متداول‌ است‌. از جمله‌ در گیلان‌ اشعار شرف‌ شاه‌ دولایی‌، از شاعران‌ قرن‌ هشتم‌.ق‌، به‌ گویش‌ گیلکی‌ (نک‌: صوتی‌، ص‌۱)، در مازندران اشعار امیر پازواری‌ *. به‌ گویشهای‌ مازندرانی‌ (نک‌: اسماعیل‌پور، ص‌۲۶ـ۳۳)، در کردستان‌ داستانهای‌ کُردی‌ منظومی‌ که‌ اصطلاحاً بیت‌ نامیده‌ می‌شوند. و با آواز می‌خوانند (نک‌: حسن‌پور، ج‌ IV ، ص‌ ۱۲-۱۱ )، و نیز بسیاری‌ از قصّه‌های‌ کوتاه‌ عامیانه‌ به‌ گویشهای‌ گوناگون‌ که‌ گاه‌ در آثار پژوهندگان‌ گویش‌ شناسی‌ نقل‌ شده‌ است‌. (نک‌: کریستنسن‌، ص‌۱۵۰ـ۱۵۱). در این‌ مقاله‌ صرفاً به‌ ادبیّات‌ عامیانه‌ فارسی‌ متداول‌ در درون‌ مرزهای‌ ایران‌ پرداخته‌ می‌شود.

اشعار عامیانه‌ از دیرباز در میان‌ مردم‌ ایران‌ شناخته‌ بوده‌ است‌. این‌ اشعار را، که‌ به‌ گویشهای‌ محلّی‌ بوده‌ است‌، فَهلویّات‌ * می‌گفته‌اند. برخی‌ از این‌ فهلویّات‌، که‌ خنیاگران‌ در کوچه‌ و بازار می‌خوانده‌اند، داستان های‌ عشقی‌ منظوم‌ بوده‌ است‌. مانند آنچه‌ در مناطق‌ غربی‌ ایران‌ درباره‌ عشق‌ شروین‌ دشتبی‌ می‌خوانده‌اند؛. به‌ همین‌ سبب‌ است‌ که‌ اشعاری‌ را هم‌ که‌ در زمان‌ ما در جنوب‌ ایران‌ به‌ گویشهای‌ محلّی‌ می‌خوانند «شَروه‌» می‌نامند.

ادبیات عامیانه چیست

ادبیات عامیانه و محاوره ای

تحقیق در مورد ادبیات عامیانه‌

در آذربایجان‌ هم‌ خوانندگان‌ این‌ فهلویّات‌ به‌ نام‌ «شهری‌ خوان‌» معروف‌اند (صادقی‌، ص‌۲۳۷ـ۲۴۱). امروزه‌ اشعار عامیانه‌ به‌ زبان‌ فارسی‌ را، .که‌ بر زبان‌ عامّه‌ مردم‌ جاری‌ است‌، ترانه‌ و تصنیف‌ نیز می‌گویند (نک‌: بهار، محمّدتقی‌،ص‌۱۱۵ـ۱۱۶). وزن‌ بسیاری‌ از این‌ اشعار منطبق‌ با اوزان‌ عروضی‌ نیست‌، امّا با طرز خواندن‌ و تکیه‌ بر برخی‌ از هجاها می‌توان‌ آنها را موزون‌ کرد (ناتل‌ خانلری‌، ص‌۶۹ـ۷۳). اشعار عامیانه‌ متأخّرتر متأثّر از ادبیّات‌ سنّتی‌ است‌ و وزن‌ عروضی‌ دارد. قالب‌ برخی‌ از ترانه‌های‌ عامیانه‌ نیز مطابق‌ با هیچ‌یک‌ از قالبهای‌ شعر رسمی‌ نیست‌، بلکه‌ ساده‌ و ایرانی‌ است‌.

قالب‌ دوبیتی‌ بیش‌ از قالبهای‌ دیگر در اشعار عامیانه‌ کاربرد دارد. برخی‌ از اشعار متأخّر نیز به‌ قالبهای‌ غزل‌ و قصیده‌ است‌ (شکورزاده‌، ص‌۴۲۰ـ۴۲۱). این‌ اشعار را با آهنگهای‌ خاصّ و همراه‌ با موسیقی‌ (همان‌، ص‌۴۲۰) و دوبیتیها را بیشتر با آواز دشتی‌ و در گوشه‌ بختیاری‌ می‌خوانند (نک‌: بهار، محمّدتقی‌، ص‌۱۲۹ـ۱۳۰). برخی‌ از پژوهشگران‌ دستگاه‌ و مقام‌ موسیقی‌ این‌ اشعار را ثبت‌ کرده‌اند. (مثلاً نک‌: همایونی‌، ترانه‌های‌ محلّی‌ فارس‌ ، ص‌ ۵۱۴ـ۵۲۸؛ درویشی‌، ص‌.۲۹ـ۵۲).

این فایل با کیفیت عالی آماده خرید اینترنتی میباشد. بلافاصله پس از خرید، دکمه دانلود ظاهر خواهد شد. فایل به ایمیل شما نیز ارسال خواهد گردید.

تعداد صفحات: 20

فرمت فایل: WORD