آسیب های ورزش فوتبال
تحقیق شایع ترین آسیب های ورزش فوتبال هر رشته ورزشی نمای ویژه ای از آسیبها را نشان می دهد. اکثریت آسیب های فوتبالیستها شامل آسیب های نسج نرم ( تاندون و عضله ) و مفصلی هستند. کوفتگیها، پیچ خوردگیها (بویژه درمچ پا) و کشیدگی های عضلانی 75% کل آسیبها را شامل می شوند. این آسیبها غالبا در اندام تحتانی رخ می دهند، که تقریبا 60% یا بیشتر از کل آسیب های فوتبال را شامل میشوند. مفاصلی که اغلب اوقات درگیر می شوند زانو و مچ پا هستند.
البته ورزش فوتبال مصون از آسیب های تنه، سر و اندام فوقانی نیست. آسیب کمر ممکن است در مقایسه با آسیب عضلانی اندام تحتانی بیشتر به دور ماندن ورزشکار از صحنه رقابتها منتهی شود. آسیب صورت می تواند در اثر برخورد آرنج یا سر بازیکن حریف در نبردهای هوایی عارض شود.
ضربه مغزی در مورد آخر یک خطر محسوب می شود. برخی آسیبها باعث بروز تغییراتی در قوانین بازی اجرای آنها توسط داور شده اند. از آن جمله استفاده از آرنجها در لیگ فوتبال انگلیسی ( فصل 1994) و تکل از پشت در جام جهانی 1994) ممنوع اعلام گردیدند.
آسیب های فوتبال از نظر علت پدید آورنده به چند دسته تقسیم می شوند.
آسیب های مستقیم
از آنجا که فوتبال یک ورزش پر برخورد است، غالب اوقات ضربه مستقیم به فوتبالیستها اصابت می کند. مثلا در طی تکل بازیکن حریف یا در اثر تصادم با یک بازیکن دیگر. این ضربات به آسیب های کوفتگی (پارگی عروق خونی داخل نسوج نرم که به تشکیل هماتوم می انجامد) یا شکستگیهای استخوان منتهی می شوند.
آسیب های غیرمستقیم
این آسیبها از نیروهایی که در یک ساختار عضلانی اسکلتی در طی فعالیت ایجاد می شوند، ناشی می گردند. آسیب ممکن است در عضلات تاندونها، رباطها ، مفاصل و استخوانها مشاهده شود. این نوع از آسیب غالبا در ابتدا یا انتهای بازی و به خاطر گرم نکردن به میزان کافی ، انعطاف پذیری ضعیف یا خستگی عارض می گردد
آسیب های ناشی از استعمال مفرط
در اثر حرکات مستمر یا مکرر یا در نتیجه قرار گرفتن عضو در معرض فشارهایی زیاد پدید می آیند. این آسیبها در اثر خطاهای تمرینی شامل گرم کردن ناکافی ، برنامه های تمرینی بسیار شدید. افزایش ناگهانی در مدت تناوب یا شدت تمرین و بازپروری ناکافی آسیب قبلی هستند. ناهنجاری های بیومکانیکی شامل یکسان نبودن طول پاها، عدم انعطاف پذیری نسج نرم . قرار گیری اندام در وضعیت بیومکانیکی نامناسب و سفتی مفصل میباشند.
مشکلات کفش عبارت از عدم قابلیت مناسب در استهلاک نیروی وارده ، محافظت ناکافی یا سایز نامناسب آن هستند.
زمین مسابقه ممکن است مسئول بروز آسیبها باشد. به عنوان مثال در صورتی که زمین ناصاف و یا چمن و کف پوش آن از کیفیت مناسب برخوردار نباشد. شکستگی های تنشی، شکستگی های ظریف در استخوان قشری، از فشارهای شدید ناشی می شود. و ممکن است در رده آسیب های استعمال مفرط قرار بگیرد. این شکستگی ها در استخوان های کف پا ، نازک نی و درشت نی شایعند.