سکوت سازمانی (در تکاپوی ارائه مدل بومی برای سازمان های ایرانی)
خلاصه مقاله:
در دنیای پیچیده و متحول کنونی که شاهد رقابت‌های بسیار زیاد جوامع جهت دستیابی به جدیدترین فناوری‌ها در عرصه قدرت هستیم، منابع انسانی و بالاخص افراد خلاق، ماجراجو و صاحبان اندیشه‌های نو و بدیع به مثابه گرانبهاترین سرمایه های سازمانی بوده که از جایگاه بسیار ارزشمندی برخوردارند. ساختارهای سازمانی جدید رو به تغییر نهاده و سازمانها و منابع انسانی شان تحت تاثیر تهدیدهای مختلفی قرار گرفته اند که از آن جمله می‌‌توان به پدیده «سکوت سازمانی» اشاره کرد. سکوت سازمانی یک پدیده دسته جمعی است که افراد مشارکت بسیار کمی را در واکنش به مسائل و مشکلاتی را که سازمان با آن روبه رو میشود از خود نشان می‌دهند. در این مقاله ضمن شناسایی مفهوم سکوت سازمانی و جنبه‌های گوناگون آن به دنبال شناسایی ابعاد و مولفه‌های آن می‌باشیم.
سال انتشار: ۱۳۸۹
مکان: اولین کنفرانس بین المللی مدیریت و نوآوری
نویسند‌گان:
[ حسین خنیفر ] – دانشیار دانشگاه تهران و رییس مرکز کارآفرینی پردیس قم دانشگاه تهران
[ حسن نوری ] – کارشناسی ارشد مدیریت سیستم های اطلاعاتی پردیس قم دانشگاه تهران
[ حامد بردبار ] – کارشناسی ارشد مدیریت سیستم‌های اطلاعاتی پردیس قم دانشگاه تهران
[ حمزه چراغچی ] – محقق بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران