نادر ابراهیمی را بشناسیم
بخشی از مقاله:
نادر ابراهیمی (متولد ۱۳۱۵ شمسی) از نویسندگان پُرکار معاصر است. او در زمینه‌های مختلف مانند قصه کوتاه، رمان، نقد، فیلمنامه، قصه برای کودکان و … فعالیت داشته است. تعدادی از آثار او عبارتند از:
ابوالمشاغل، اجازه هست آقای برشت (دو قصه نمایشی)، افسانه باران، انسان جنایت و احتمال، بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، پاسخ ناپذیر، تاریخ تحلیلی پنج هزار سال ادبیات داستانی ایران (صوفیانه‌ها و عارفانه‌ها)، تضادهای درونی (مجموعه داستان)، تکثیر تأثرانگیز پدربزرگ (رمان)،
آتش بدون دود (رمان)، خانه‌ای برای شب، در سرزمین کوچک من، صدای صحرا (فیلمنامه‌ای بر اساس قصه های صحرا)، لوازم نویسندگی، مردی در تبعید ابدی (بر اساس داستان زندگی ملاصدرای شیرازی)، مصابا و رؤیای گاجرات، آرش در قلمرو تردید، مکانهای عمومی، هزارپای سیاه و قصه‌های صحرا، …
نادر ابراهیمی
نادر ابراهیمی– از نویسندگان پُرکار و نامدار معاصر ایران– اگرچه رمانهای خوب و زیبا در کارنامه هنری خود دارد، به زعم نگارنده، در نگارش داستانهای کوتاه شاخص و صاحب نظر است.
ابراهیمی در داستان های استعاری‌اش به بیان دیدگاههای سیاسی- اجتماعی خود می‌پردازد و پیام خود را بر زبان نمادها می‌نهد: شیری که در نقش شاه می‌نشیند، سنجابی که نقش مبارزِ سیاسی را بازی می‌کند، کلاغی که بر مسندِ «خبرچین ساواک» تکیه می‌زند و…
اگر قصه های کوتاه ابراهیمی را سبک‌شناسی ساختاری کنیم، به نتیجه جالبی دست خواهیم یافت: او در داستانهای سمبلیک کوتاه خود، هیچ سبک مشخصی ندارد! چرا که بسامد هیچ مختصه‌ای– به طور خاص– در قصه‌های او بیش از سایر ویژگیها نیست.
او سعی می‌کند هر قصه بر اساس زمینه فکری خاص خود نوشته، فضابندی و ترسیم شود. با این روش، هیچ دو داستان او به لحاظ واژگان، ترکیبات و اصطلاحات، جمله‌بندیها و سایر ارکان تشکیل‌دهنده زبان یکسان نیستند. در عوض به لحاظ دیدگاه، اندیشه، نوع باورها و اعتقادات، قصه‌های سمبلیک او (تقریباً همه) در یک امتدادند و خط مشی فکری او را– در آن سالها– نشان می‌دهند. او خود معتقد است: