نشاط در پژوهش
مطمئنا همه ی ما تفاوت بین انجام یک کار اجباری و یک کار با میل و علاقه را امتحان کرده ایم مثلا وقتی از سر اجبار و فقط برای رفع گرسنگی آشپزی می کنیم با وقتی که واقعا علاقه داریم یک دستور تهیه ی جدید غذاهای دریایی را یاد بگیریم و آن را طبخ کنیم .
شوق در هر کاری انگیزه ی لازم برای بهتر شدن آن و پویایی لازم در آن که ( قطعا منجر به پایداری در کار نیز می گردد ) را به همراه دارد . نکته در این جاست که چگونه می توان پویایی و نشاط را خلق کرد ؟ در آموزش یکی از روش های نوین مطرح شده جای دادن بازی به جای آموزش سنتی و انتقال مفاهیم از طریق غیر معمول یک خرق عادت هر چند کوچک می تواند فضای حاکم بر جو کلاس را بهبود ببخشد . جستجو و کنجکاوی و ارضای این نیاز هم می تواند برای فراگیران جالب باشد به شرطی که ایجاد نیاز در آن ها به صورت ماهرانه ای خلق شده و هدایت شود در غیر این صورت ارائه ی موضوع تحقیق به صورت یک تکلیف الزامی یا منوط به کسب نمره ی معیّنی از امتحان شکل نوینی از تدریس سنّتی خواهد بود که به دلیل الزام آور بودن برای فراگیران به ندرت در حیطه ی علاقه مندی های واقعی آنان فرا می گیرد
.
بی شک این ذهن توانا و خلّاق معلّم است که در نقش هدایت گر می تواند غریزه ی کنجکاوی هر یک از فراگیران را ــ که گاهی چون جرقّه ای در حال خاموشی است ــ بپروراند و هدفمند سازد . در چنین فضایی نه تنها آموزش پایدار می ماند و مطلب آموخته شده در حافظه ی بلند مدّت فراگیر ( به دلیل کاربردی بودن آن ) ثبت می گردد بلکه فضای پویا و بانشاط نیز بر محیط آموزش حاکم می گردد به ویژه آن که حس اعتماد به نفس و خود باوری را در فراگیر تقویت می کند زیرا معلّم هر فرد را متناسب با سطح توانایی های علمی خود به سمت یک پژوهش علمی هدایت کرده است . در چنین فضایی می توان ادّعا داشت یادگیری همراه با نشاط و اراده ی فردی در حال اتّفاق است که بی شک سطوح یادگیری را عمیق تر و پایدارتر می سازد .