بررسی روابط حاکم در نظام بین الملل با رویکرد جهانی سازی و سازمان تجارت جهانی
جهـــانی شدن
جهانی شدن اصطلاح عامی است به مفهوم مجموعه تحولات اقتصادی ،اجتماعی ، فنی، فرهنگی و سیاسی که به عنوان عامل فزاینده وابستگی متقابل ،همگون شدن و تعامل میان افراد و شرکتها در مکان های مختلف در نظر گرفته می شود. پیدایش واژه جهانی شدن مربوط به ابتدای سال ۱۹۴۴بوده است اما از حدود ۱۹۸۱ این واژه توسط اقتصاد دانان بکار برده شد.
تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و بومی منفی : به عنوان ابزاری است برای تسلط جمعی که موجب پایمال شدن حقوق بشر در کشورهای در حال توسعه می شود. اما نتایج منفی شامل یکپارچگی فرهنگی از طریق تهاجم فرهنگی، براندازی و سرکوب اصالت های در سطح منطقه ای، اقوام بومی و فرهنگ ها می شود.
تعریفی عمومی اما محدود از جهانی شدن مربوط به صندوق بین المللی پول است که بر رشد تعاملات اقتصادی کشورها از طریق افزایش حجم و تنوع معاملات برون مرزی درحیطه کالا و خدمات، آزادی جریان ورود کالاهای بین المللی و سرعت بیشتر و فراگیر فن آوری تاکید دارد.
برخی اصطلاح بین المللی را بر جهانی شدن ترجیح میدهند. در بین المللی شدن نقش دولتها و کشورها بسیار پر اهمیت است در حالی که جهانی شدن به معنای واقعی آن ، از بین بردن نظام های دولتی کشورهاست.
میزان انعطاف پذیری و درجه قابلیت انطباق با سیاست بین المللی ،جایگاه یک کشور را در جهان تعیین می کند. سیاست خارجی وظیفه تامین امنیت و پرستیژ بین المللی یک کشور را برعهده دارد.
اینترنت ،مدیریت روابط بین الملل ،اسعداردلان
نقش ارتباطات درروابط بین الملل
بعد دیپلماتیک
بعد اقتصادی
بعد نظامی
بعد جاسوسی
چهارنگرش درحوزه ارتباطات بین الملل
نگرش ایده آلیستی
نگرش نوآئین سیاسی
نگرش به اطلاعات به مثابه قدرت اقتصادی
نگرش به اطلاعات به مثابه قدرت سیاسی
توجه به شخصیت ،اعتقادات و نقش افراد در تصمیم گیری مربوط به سیاست خارجی ، یکی از عناصر مهم در سیاست خارجی است.
در صحنه بین الملل در جریان کنش های متقابل میان داده های مختلف واحدهای سیاسی، روابط بین الملل شکل می گیرد. دولتها به عنوان مهمترین بازیگران عرصه بین الملل باید باتوجه به مقررات داخلی و بین المللی به اتخاذ تصمیم های مختلف بپردازند.