مقاله درباره انواع نورگیرها و اهمیت آنها در ساختمان ها با تاکید بر نقش بیرون کشیدن نور طبیعی و افزایش راحتی و بهره وری در فضاهای داخلی می پردازد. نورگیرها علاوه بر افزایش نور محیط به بهبود انرژی و مصرف نوری نیز کمک کرده و در ایجاد یک محیط پویا و دلنشین برای ساکنان ساختمان ها نقش اساسی دارند. این مقاله به بررسی انواع نورگیرها ، مزایا و استفاده های مختلف آنها در معماری و طراحی ساختمانی می پردازد. همچنین به نحوه ادغام بهینه آنها با نقشه های طراحی و سیستم های نورپردازی مدرن اشاره می کند.
نورگیرها
برای فراهم ساختن نور طبیعی روز در سطح کار داخل ساختمان های یک طبقه بزرگ از نورگیر های ساخته شده در شیب بام ها یا نورگیر های برجسته بام های تخت استفاده می شود. برای این منظور معمولا یک سوم میانی هر شیب از بام شیب دار متقارن و تمامی سمت شمالی بام های شمال نور با نورگیر پوشانده می شود.
و در حدود یک سوم مصالح بام تخت نیز نورگیر های برجسته ایجاد می گردید. نفوذ نور طبیعی از طریق نور گیرها روشنی های طبیعی کافی در سطح کارخانجات و کارگاه ها برای فعالیت دستی رو میزی فراهم می ساخت.
وظیفه اصلی نورگیر های بام امکان پذیر ساختن ورود نور طبیعی کافی با حداقل اختلاف روشنایی و بدون منظره مستقیم بسیار وسیع آسمان یا نفوذ مستقیم نور خورشید است مساحت نورگیرهای انتخابی ساختمانهای یک طبقه سازشی است.
میان ایجاد نور طبیعی کافی و ضرورت محدود ساختن اتلاف گرمایی از طریق نورگیرها نسبت به مساحت نورگیرهای بام به مساحت کف برای اکثر ساختمان های کارخانه ای با بام های شیبدار حدود یک تا 5 و برای بامهایی با نورگیرهای برجسته قائم در حدود یک تا 3 است .
مقاومت و استحکام
شیشه و ورقهای تخت یا پروفیلی مات یا شفافی که برای نورگیرهای بام مورد استفاده قرار می گیرند. از نظر حداکثر انتقال نور و از جهت صرفه جویی اقتصادی به صورت ورقهای نازک تهیه می شوند شیشه به خاطر مقاومت کششی ضعیف خود به تکیه گاهایی در فواصل نزدیک به هم در حدود 600 میلی متر نیاز دارد تا به عنوان بخشی از پوشش بام از مقاومت و استحکام کافی برخوردار باشد.
ورق های پلاستیکی که برای اب بندی در همپوشانی های جانبی و انتهایی پروفیل هایی متناسب با ورق های فلزی یا سیمان آزبستی بام دارند. برای فواصل نسبتا پهن عمود بر پوشش بام شیبدار از مقاومت کافی برخوردارند و استحکام لازم نیز از طریق عمق پروفیل ها تامین می گردد.