پرسشنامه استاندارد سنجش مثبت اندیشی

این پرسشنامه توسط اینگرام و ویسنیکی 1988 برای سنجش مثبت اندیشی ساخته شده و شامل 30 سؤال و 5 خرده مقیاس است. مولفه اول (کارکرد مثبت روزانه) شامل 10 گویه، مولفه دوم( خودارزیابی مثبت) شامل 6 گویه، مولفه سوم (ارزیابی دیگران از خویش) شامل 4 گویه، مولفه چهارم (انتظارات مثبت آینده) شامل 2 گویه و مولفه پنجم (خوداعتمادی) شامل 8 گویه است که در یک طیف لیکرت از 1=هرگز تا 5=همیشه مورد ارزیابی قرار می دهد.

روایی و پایایی پرسشنامه

اینگرام و ویسنیکی (۱۹۸۸) برای این ابزار ضریب آلفای کرونباخ ۹۴/۰ و ضریب بازآزمایی ۹۵/۰ به روش دو نیمه کردن و ضریب همبستگی ۳۳/۰- بین این پرسش نامه و پرسشنامه افسردگی بک و ضریب همبستگی ۳۷/۰ و بین این پرسشنامه و پرسش نامه اضطراب حالت – صفت به عنوان شاخصی از روایی افتراقی و روایی سازه قابل قبولی گزارش کردند.

تعریف نظری مثبت نگری

مثبت نگری را می توان، استفاده کردن از تمامی ظرفیت های ذهنی مثبت، نشاط انگیز و امیدوارکننده در زندگی،. برای تسلیم نشدن در برابر عوامل منفی ساخته ذهن و احساس های یأس آور ناشی از دشواری ارتباط با انسان ها و رویارویی با طبیعت دانست. به عبارت دیگر مثبت نگری« داشتن امید همیشگی به یافتن راه حل» و به تعبیر شایع« خوش بینی» نسبت به جهان، انسان و خود است. (اسلامی، ۱۳۸۷).

تعریف عملیاتی مثبت نگری

مثبت نگری در این فایل نمره ای است که آزمودنی از پاسخ به پرسشنامه مثبت نگری اینگرام و وینسکی (۱۹۸۸) به دست می آورد.

ابزار پژوهش
یکی از اصلی ترین بخشهای هر کار پژوهشی را جمع اوری اطلاعات تشکیل می دهد. چنانچه این کار به شکل منظم و صحیح صورت پذیرد کار تجزیه و تحلیل و نتیجه گیری از داده ها با سرعت و دقت خوبی انجام خواهد شد.

پژوهشگر به منظور رد یا تایید فرضیه ها لازم است داده ها یا اطلاعات لازم را جمع آوری نماید تا بتواند با تحلیل و پردازش آنها پس از آزمون فرضیات، نتیجه گیری نماید. ابزارهای گرداوری اطلاعات، گوناگون میباشد که نحوه انتخاب انها به نوع روش تحقیق یا پژوهش بستگی دارد.

پژوهشگران از روشهای مختلفی جهت گرد آوری داده ها استفاده می کنند. این روشها شامل جمع آوری اطلاعات توسط مطالعات کتابخانه ای و روش پیمایشی می باشد. روش‌های پیمایشی به روش‌هایی اطلاق می‌شود که محقق برای گردآوری اطلاعات ناگزیر است به محیط بیرون برود. و با مراجعه به افراد یا محیط و نیز برقراری ارتباط مستقیم با واحد تحلیل یا افراد، اعم از انسان، مؤسسات،. سکونت‌گاه‌ها، موردها و غیره، اطلاعات مورد نظر خود را گردآوری کند. در واقع، او باید ابزار سنجش یا ظروف اطلاعاتی خود را به میدان ببرد و با پرسشگری، مصاحبه، مشاهده و تصویربرداری آنها را تکمیل نماید.

روش‌های متداول و معروف گردآوری اطلاعات میدانی عبارتند از: ۱) پرسشنامه‌ای، ۲) مصاحبه‌ای، ۳) مشاهده‌ای، ۴) آزمون، ۵) تصویربرداری و ۶) ترکیبی.