مشکل کمرویی و خجالتی بودن و عدم اعتماد به نفس دانش آموزان مسئله ای است که همواره یکی از دغدغه های معلمان و حتی خانواده های آن ها بوده است.
اقدام پژوهی چگونه توانستم مشکل کمرویی و عدم اعتماد به نفس دانش آموزانم را حل کنم
چکیده
زمانی که کودکی بتواند بدون توقع و انتظار از دیگران کاری را آغاز کند و بکوشد تا آن را به اتمام برساند، می‌گوییم اعتماد به نفس دارد.
کودک از همان ابتدا که شروع به شناخت خود و محیط پیرامونش میکند، به قدرت و توانایی خود برای تسلط بر محیط و اطرافیانش آگاه می شود.
یکی از عوامل موثر در رشد اعتماد به نفس کودکان و نوجوانان، والدین و اعضای خانواده هستند. اگر کودک در خانواده ای سرشار از صمیمیت ، محبت و مهربانی رشد یابد می‌تواند ویژگی های شخصیتی خود را بشناسد
و با اطمینان به توانایی‌های خود یا مشکلات و مسائل گوناگون روبرو شود و از طرفی می‌تواند با رفتارهای نامطلوب و منفی خود،برخوردی واقع بینانه داشته باشد و در صدد رفع و تغییر آنها برآید.
از آنجایی که اعتماد به نفس صفتی ارثی نیست، اگر کودک ضمن انجام فعالیت‌های مختلف مدام دچار محدودیت شود و نتواند تجارب جدید و مفیدی در زندگی کسب کند،
ترسو ،کمرو و خجول بار می‌آید و قدرت تصمیم‌گیری هم در او رشد نخواهد یافت. کمرویی دانش آموزان
علل خجالت و کمرویی در دانش آموزان
مقدمه
اعتماد به نفس به میزان علاقه، اطمینان و غروری که نسبت به خود دارید می گویند. اما همیشه افراد زیادی وجود داشته اند که به دلایل بسیاری زندگی را دو بعدی میبینند و به همین دلیل پیدا کردن توانایی های خودشان برایشان مشکل شده و زندگی برایشان بی معنی شده است.
اما اگر این مسئله را در مقیاس کلی تر بررسی کنیم، فرد فاقد اعتماد به نفس ممکن است از انجام همه کارها سر باز زند و بی هدف باشد فقط به این دلیل که تصور میکند که توانایی انجام کاری را ندارد.
اما الان دیگر زمانش رسیده است که این رویه را تغییر داده و این را باور کنید که شما قادر به انجام هر کاری که می خواهید هستید. کمرویی دانش آموزان
تعریف کمرویی
کمرویی و کناره گیری کودک، کوششی برای خودداری از ارتباط با محیط اطراف است. کودک کمرو و گوشه گیر ممکن است از برقرار نمودن تماس با افراد و شرکت در فعالیت های اجتماعی، تقلیل یافتن علائق ذهنی و عاطفی به محیط خارج همراه باشد.
این دسته از کودکان ممکن است از موقعیت هایی مانند؛ شکست، انتقاد، کمبود، اعتماد به نفس، دستپاچگی یا تحقیر و ترس داشته باشند.
کودکان کمرو و گوشه گیر معمولاً از داشتن دوست محروم هستند و یا تک دوست بوده و بسیار به آن ها وابسته می باشند و به طور کلی از بودن در کنار هم سن های خود لذت نمی برند و به فعالیت های گروه علاقه نشان نمی دهند.
متأسفانه کودکان کمرو و کناره گیر معمولاً مورد توجه قرار نمی گیرند، علت نیز آن است که نسبت به کودکان دیگر، کمتر توجه اطرافیان را به خود جذب می کنند.
روابط اجتماعی این دسته از کودکان در مقایسه با همسالان در عملکردهایشان دچار کمبود و کاستی است و احتمالاً حالت هایی از افسردگی و ناشادی را تجربه خواهند کرد و با مشکلات آموزشی خود، مواجه خواهند گردید.
خصوصیات و ویژگی های دانش آموزان کمرو و خجالتی
کمرویی دانش آموزان از آن جایی که دانش آموزان کمرو و خجالتی، کمتر با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و به اصطلاح سرشان در لاک خودشان است، در مدرسه و کلاس درس ناشناخته هستند و خیلی کم به چشم می‌آیند.
بنابراین گاهی این دسته از افراد در لیست افراد مؤدب قرار می‌گیرند که هیچ شلوغی و شیطنتی ندارند. همین موضوع گاهأ سبب می‌شود که مشکل آنها دیرتر شناخته شده و سخت تر درمان شوند.
افراد کمرو اگر با مسئله‌ای مخالف باشند، به دلیل خجالتی بودن آن را بیان نمی‌کنند و یا از ترس این که مبادا مورد تمسخر قرار گیرند، جرأت بیان مخالفت خود را ندارند.
دانش آموزان کمرو، حتی اگر جواب سؤالی را بدانند و یا در درست و غلط بودن مسئله‌ای شک داشته باشند، به دلیل عدم اعتماد به نفس و این که مبادا مورد تمسخر اطرافیانشان قرار گیرند، آن را بیان نمی‌کنند.
این افراد به شدت احساس بی مصرف بودن و بی ارزش بودن می‌کنند و همین احساس، سبب می‌شود بیش از پیش در لاک خود فرو بروند، ارتباطشان را با دنیای اطراف کمتر کنند و به انزوا کشیده شوند.
دانش آموزان کمرو هنگام صحبت کردن، از ترس این که نتوانند منظور خود را به درستی برسانند، معمولأ دچار لکنت زبان می‌شوند.
البته این مشکل بیشتر زمانی رخ می‌دهد که دانش آموز، در مقابل فردی قرار می‌گیرد که با او صمیمی نیست و از برخورد آن فرد می‌ترسد.
مشخصه های رفتاری کودکان کمرو و گوشه گیر
رفتار گوشه گیری یا انزواطلبی به عنوان یکی از مشکلات عمده در کودکان و نوجوانان محسوب می شود و متأسفانه برای آن که در مدرسه ایجاد دردسر و مشکل نمی کنند دیر شناخته شده و گاه به عنوان فردی مؤدب و بی دردسر از طرف دیگران معرفی می گردند.
در نتیجه تشخیص و شناخت آن ها به تأخیر می افتد و زمانی متوجه مشکل می گردند که کار درمان سخت تر و وضعیت شاگرد حادتر شده است.
این کودکان و نوجوانان دارای احساس بی کفایتی بوده و به دنیای درون خود پناه می برند و بیش از حد متواضع هستند و حتی اگر با مسئله ای مخالف باشند جرأت بیان مخالفت یا نظرات خود را ندارند.
این افراد نسبت به مسائل اطراف خود حساسیت بیش از حدی دارند و اگر مسئله ای مخالف نظر آن ها باشد یا مجبور به شرکت در کار جمعی باشند،
در گوشه ای کز کرده و با کسی حرف نمی زنند و گاه در هنگام شدت ناراحتی ناخن های خود را می جوند.
رفتار چنین کودکانی همواره با شک و تردید همراه است و دور از اطمینان که جهش های ناشیانه و پس روی های ناگهانی به دنبال دارد.
همه این حرکات این تصور را ایجاد می کند که شخص کمرو بین دو نیروی متضاد در کش و واکش است.
هر کودک کمرویی دارای خصوصیاتی است که ناتوانی او را در نظر خودش بزرگ تر و در نظر دیگران نمایان تر جلوه می دهد.
مثل این است که کودک با کمرویی خود می خواهد بگوید؛ «می بینید که من چقدر رنج می برم، پس راحتم بگذارید!».
بدین ترتیب کودک با رفتار تردیدآمیز خود به جایی می رسد که از ارتباط های اجتماعی که برای او رنج آور و دشوار است پرهیز می کند.
درمان کمرویی در دانش آموزان
دانش آموزانی که کمرو و خجالتی هستند، اغلب به دلیل ارتباط نداشتن با دیگران و دوری کردن از هم‌سن و سالان خود، دچار انزوا و در نهایت افسردگی می‌شوند.
برای درمان کمرویی در دانش‌آموزان ابتدا باید به سراغ یافتن دلیل آن باشید، سپس از یک مشاور کمک بگیرید تا بتواند در این راه بیشتر به شما کمک کند.
اولین راه حل‌هایی که برای درمان کمرویی در دانش آموزان و فهمیدن ترس‌ها و گوشه‌گیری‌های آنها پیشنهاد می‌شود، استفاده از قصه گویی و یادداشت‌های روزانه است.
سعی کنید که دانش آموزان و کودکان را در موقعیت‌های مختلفی مانند فعالیت‌های گروهی و … قرار دهید
و در کنار جلب اعتمادشان، از آنها بخواهید که اتفاقاتی که سبب نگرانی و ناراحتی و حتی شادی آنها شده را در دفتری بنویسند.
سعی کنید به آنها یاد دهید که خاطرات روزانه خود را یادداشت کنند و احساس خود را به روی برگه بیاورند.
راهکارهایی برای معلمان
معلمان می‌توانند با مسئولیت دادن به دانش‌آموزان، مانند سرگروه فعالیت های تیمی، از آنها بخواهند که مانند یک معلم عمل کرده و به تکالیف دانش‌آموزان دیگر نظارت کنند؛
ضمن این که به دانش‌آموزان این موضوع را بفهمانند که باید با آن دانش‌آموز کمرو، در مقام یک معلم نگاه کنند و او را مورد اذیت و تمسخر قرار ندهند.
هم چنین معلمان و مسئولین مدرسه، می‌توانند با دادن مسئولیت‌های کوچکی مانند رساندن یک پیغام به دانش آموزان یا مربیان، کمک به مربیان مدرسه و … آنها را وادار به برقراری ارتباط با سایرین کنند و آنها را از انزوا بیرون آورند.
فهرست مطالب
کمرویی دانش آموزان
چکیده ۲
مقدمه ۳
بیان مسئله ۳
شواهد ۱ ۴
گردآوری اطلاعات ۵
انتخاب راه حل ها ۸
اعتبار بخشی راه حل ها ۹
اجرای راه حل ها ۱۰
شواهد ۲ ۱۱
نتیجه گیری ۱۲
پیشنهادات ۱۲
منابع 14